Ik heb het eindelijk ontdekt, ik ben tot nu toe geen slechte B geworden, niet omdat mijn karakter zo goed is, maar omdat ik geen idee heb van geld. Mannen kunnen me niet met geld verleiden, en het is niet omdat ik zo hooghartig ben, maar omdat ik geen idee heb van geld. Je zegt dat je een huis in Beijing hebt en een auto in Shanghai, ik kan alleen maar oprecht, bewonderend en trots zeggen: Geweldig! Ik weet natuurlijk dat deze dingen duur zijn, maar ik besef niet hoe waardevol ze zijn. Ik weet niet hoeveel ik per jaar moet verdienen om een redelijk stabiele cashflow te hebben om de aanbetaling voor een huis te kunnen betalen. Ik weet ook niet hoeveel geld ik de afgelopen jaren op Taobao heb verspild, als ik dat allemaal had gespaard, welke auto ik dan zou kunnen kopen. Soms kan ik zelfs zo ver gaan dat 1 miljoen hier niets voorstelt. Een klein doel, in mijn ogen is dat echt gewoon een klein doel. Dit weerhoudt me er niet van om elke dag op Pinduoduo te klikken en zelfs de 'buy now, pay later' optie te gebruiken met drie maanden rentevrij. Als ik er goed over nadenk, heeft deze cognitieve beperking over geld me veel pijn gedaan. Het project is rug-pulled, ach, rug-pull is rug-pull, het heeft geen zin om de politie te bellen. De meme coin heeft me veel geld gekost, ach, verlies is verlies, je moet de prijs betalen voor gokken. Zolang ik nog geld heb om te eten, zolang ik niet op straat beland, maakt het niet uit hoeveel ik verlies, het zal me niet raken of aan het denken zetten, ik kan het gewoon allemaal accepteren zonder erover na te denken. Maar aan de andere kant kan ik me aan veel kleine details ergeren. Voor een paar euro kan ik een half uur besteden aan het vergelijken van prijzen van dezelfde producten op het internet, als ik vergeet een kortingsbon voor mijn maaltijdbezorging te gebruiken, straf ik mezelf door in de middag geen bubble tea te bestellen. Geld lijkt voor mij alleen nodig te zijn om in deze wereld te kunnen overleven. Ik ben nooit echt rijk geweest, en ik ben ook nooit echt arm geweest. De werkelijke koopkracht van geld is voor mij erg vaag, ik kan het niet kwantificeren, en juist om deze reden is mijn financiële kennis vrijwel nul. Mijn levensplanning is een grote chaos. Ik heb vaak de kleine dingen opgepakt en de grote dingen laten liggen, en ik kan vaak niet het verschil zien tussen de grote en kleine dingen in het leven. Ik heb geen zin om voor mijn rechtmatige belangen op te komen, ik heb niet genoeg interesse en motivatie om te leren, te studeren en meer geld te verdienen, ik ben niet bezorgd over mijn veiligheid, als ik erover nadenk, ga ik gewoon dood! Bij alles wat ik doe, vertrouw ik op impulsiviteit en de dood voor de deur, bij elke keuze probeer ik de gemakkelijkste weg te kiezen, vandaag heb ik wijn, vandaag ben ik dronken, de risico's laat ik aan de toekomst over. Het engste is dat mijn chaotische gevoel over geld me de eerbied voor geld heeft doen verliezen....