2 jaar geleden vandaag was ik op mijn dieptepunt ik wilde niemand zien, ik wilde met niemand praten en ik vertrouwde niemand. ik maakte fouten en ik betaalde ervoor. toen ik op een avond zonder na te denken aan het scrollen was, stuitte ik op deze post van een dierenasiel in mijn omgeving en zag ik deze hond. ze was 1 maand in het asiel omdat ze was gered van een zekere dood en ze was nu klaar voor adoptie. het verhaal van Mango (ja, dat is haar naam) is een echt wreed verhaal. maar in die video kon je de vriendelijkste ogen en de puurste liefde zien van dit dier dat al 2 jaar op deze aarde leefde in de hel geen asiel, geen voedsel, geen liefde, alleen geweld en medelijden. dus zoals ze niets anders kende dan het slechtste in mensen. zwerfhonden zijn meestal zo. ze komen van misbruik, honger en kou, maar ze kiezen er nog steeds voor om het beste in ons te zien zo voelde ik me. ik voelde me alsof iedereen een stuk stront was, alsof niemand echt vertrouwen of liefde verdiende. ik was vol haat tot het punt dat ik niet met mensen wilde praten. dat was mijn manier om te verwerken wat ik doormaakte. en je kunt niet zo leven de volgende dag stapte ik in de auto en adopteerde gewoon Mango. we hebben sindsdien veel meegemaakt. vooral de eerste 4 maanden was ze erg ziek en moesten we veel tijd bij de dierenarts doorbrengen. maar die 4 maanden waren ook mijn genezingsmaanden al mijn haat, al mijn wrok tegen anderen of mezelf verdween. ik begon dingen heel anders te zien. niet alleen hier, maar in het leven. ik weet niet hoe ik dit beter moet uitleggen, maar deze hond toonde me de basis van wat het leven de moeite waard maakt en dat had ik nodig dus heb ik haar gered? of heeft zij mij gered? ik denk dat het niet uitmaakt. misschien hebben we elkaar wel gered. alles wat ik kan zeggen is dat ik dit verhaal deel voor het geval iemand zover komt om te lezen en door een soortgelijke strijd gaat als ik doormaakte als je de middelen en de tijd hebt: ADOPTEER EEN HOND het zal je leven veranderen. en het zal je de belangrijkste les leren die me lang heeft gekost om te weten dat het waar is ____ les ✍️ zie je, we kunnen wrok uit het verleden met ons meedragen als we dat willen maar dat is een langzame dood we leven niet echt als we dat doen ...